- þrjózka
- f. refractoriness, obstinacy.* * *u, f. [Germ. dratz and trotz; Dan. trods], refractoriness, sullen obstinacy; dirfð ok þrjózku (= Lat. pertinacia), Hom. 24; nú harðna þeir í þrjózku, K. Á. 54; með þrjózku ok þrályndi, Fms. vii. 21; en þeir sem þetta greiða eigi fyrir þrjózku sakir, Gþl. 21.COMPDS: þrjózkufullr, þrjózkumaðr.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.